درس عشق

تــــا کـــه از دیــــوان هستی درس عشق آموختیم

سینــــه را چون لالـــه از داغ محبت ســــوختــیم

عنــــدلیب هـــر چمـــن بـــودیم از غــوغـای زاغ

عــــزلت عنقـــا گـــزیدیـــم از نــــوا لب دوختیــم

روزگــــاری گـــر چه بازار تملـــــق گـرم بــــود

مـــا بهـــر نا کس متــاع آبـــــرو نفـــــــروختیـــم

عاقبت از تنگنـــــای خـــاک ســر بر مـــی کشــد

گنج اسراری کــــه در کــــان ضمیـــر انــدوختیم

نـــام ما از دفتــــر گیتـــی فـــدایی محــــو نیسـت

تا که از دیــــــوان هستی درس عشق آمـوختیـم