حدیث مهر

امشب نگارم سرخوشان آهسته بر در می زند 

آهسته امشب دلبری ، بر کوی ما سر می زند 

آن  ماه   نا پیدا عیان ،  با  کر و فری  آنچنان 

پران تر از هر مرغکی ، بر بام ما پر می زند 

گفتم  حدیث   مهر  او ،  آمد  ز دل  آوای  هو 

آنکس که بشنود این ندا ، دیگر چرا در می زند 

آه  از نهادم   برده  او ،  آخر چرا  ننوشته  او 

وقتی  به دادم  من قلم ،  دائم به جوهر می زند 

با آنکه  داند او که  من ،  نی  را  مثال  پیرهن 

صبرم تهی گشت وچرا ، گرزی به پیکرمی زند 

گفتم منش روحم ز تو ، جسمم ز تو ، جانم ز تو 

چون دادمش من گوهری،سنگی به گوهرمی زند 

جلوه چوسیمای خوشش عطری به گلشن می دهد 

از بوی خوبش  لاجرم ،  نوری به اختر می زند 

                                         فربود شکوهی