یاسهای سپید

هر بامدادگاه
با یاد روی تو
 گلهای یاس را
 پرواز می دهم
 به شهر فرشتگان
تو یک فرشته ای
 که تنها میان جمع
افتاده ای به بند
تنهایی ترا
دیشب کبوتری
از پشت شیشه های اتاق محقرم
فریاد کرد و رفت
 ای دستهای تو سرشار از خدا
ای چشمهای تو لبریز رنجها
برخیز و بال خویش
 بگشای سوی عشق
 که در آن دیار پاک
یک خسته دگر در انتظار توست

                        رسول نجفیان