آه ای زندگی منم که هنوز
با همه پوچی از تو لبریزم
نه به فکرم که رشته پاره کنم
نه بر آنم که از تو بگریزم
همه ذرات جسم خاکی من
از تو ای شعر گرم در سوزند
آسمانهای صاف را مانند
که لبالب ز باده ی روزند
با هزاران جوانه میخواند
بوته نسترن سرود ترا
هر نسیمی که می وزد در باغ
می رساند به او درود ترا
من ترا در تو جستجو کردم
نه در آن خوابهای رویایی
در دو دست تو سخت کاویدم
پر شدم پر شدم ز زیبایی
پر شدم از ترانه های سیاه
پر شدم از ترانه های سپید
از هزاران شراره های نیاز
از هزاران جرقه های امید
حیف از آن روزها که من با خشم
به تو چون دشمنی نظر کردم
پوچ پنداشتم فریب ترا
ز تو ماندم ترا هدر کردم
غافل از آنکه تو به جایی و من
همچو آبی روان که در گذرم
گمشده در غبار شون زوال
ره تاریک مرگ می سپرم
آه ای زندگی من آینه ام
از تو چشمم پر از نگاه شود
ورنه گر مرگ بنگرد در من
روی آینه ام سیاه شود
عاشقم عاشق ستاره صبح
عاشق ابرهای سرگردان
عاشق روزهای بارانی
عاشق هر چه نام توست بر آن
می مکم با وجود تشنه خویش
خون سوزان لحظه های ترا
آنچنان از تو کام میگیرم

سلام دوستان گلم

کمتر از یک روز دیگه از عمر سال پیر ۱۳۸۴ باقی مونده

سالی که گذشت برای بعضیا سال خوبی بود و برای بعضیا

سخت و طاقت فرسا و رنج آور بود.

ولی این سال با همه خوبیا و بدیهاش گذشت.

باید خودمونو آماده کنیم واسه یه سال جدید. واسه یه تجربه

دیگه. واسه یه سرگذشت دیگه. بیایید این دم عیدی دلامونو

غبار روبی کنیم. بیایید کاری بکنیم که توی این سال جدید یه

سرنوشت خوب و مفید توی دفتر عمرمون ثبت بشه.

من هم به نوبه خودم فرا رسیدن این سال جدید رو حضورهمه

دوستان و همراهان تبریک عرض می کنم و از طرفی هم فرا

رسیدن اربعین حسینی رو خدمت شما بزرگواران تسلیت و تعزیت

عرض میکنم وآرزومیکنم خداوند منان به حق خون پاک امام حسین

این سال مقدس رو سالی پر از خیر و برکت برای همه شما عزیزان

قرار بده.

دوستان سر سفره هفت سین امسال و هنگام تحویل سال به امام حسین

متوسل بشین.من رو هم از دعای خیرتون بی نصیب نذارین

**التماس دعا**

سال نو مبارک

مژده ای دل کـه تـو را یــــــار خــــریـدارآمد                          بختیـــــار آمــدی و بخـت تــو را یار آمد

دکّـه عشــق چراغان کـن و نازی بفـــــروش                          که دگـــر نوبـــر شــا میــوه به بازار آمد

لاله چون تــاج فـــریدون بدرخشـــد کــز کوه                         پـرچـــــم  کــــــاوه  نـــوروز پـدیـدار آمد

فالی از سال نکــــو زن که بدشت و هامــون                          خرمن انباشت گل و سبزه به خروار آمد

کار گل ، زار نخواهد شدن از خار که دوش                          بلبـل آهنـگ غــزل کـرد و به گلــزار آمد

شیــشه ها ضــرب گــرفتند بـه بـاران بهـــار                         که به رقص از سر شادی در و دیوار آمد

بازدیدی کنــی از گـل کـه سحـــر بـاد بهـــار                         شهـــریــارا گـلــت  آورد  و به  دیـدار آمد

                                                                          شهریار 

سخنانی پند آموز از بزرگان

نومیدی اولین قدمی است که انسان به طرف قبر بر می دار                                                  (ناپلئون)

خوشا به حال آنانکه می بخشند بی آن که به یاد آرند، و می گیرند بی آنکه فراموش کنند     (الیزابت بیسکو)

تبسم خرجی ندارد، ولی سود بسیار می دهد                                                              (دیل کارنگی)

عشق واقعی آن است، که قادر به دادن همه چیز باشد بی آنکه در عوض چیزی بخواهد       (ماری هاموند)

برای نا امید، زمین به اندازه خود او تنگ است                                                              (تولستوی)

از زندگی قهر نکنید، زندگی ناز کسی را نمی کشد                                                             (پریور)

هیچ چیز ارزشمند تر از همین امروز نیست                                                                       (گوته)

هیچکس نمی تواند بدون رضایت شما، شما را مجبور به احساس حقارت کند                         (روزولت)

کارتان را بکنید، توانایی انجامش به دنبالش می آید                                                          (امرسون)

هر کس که قیافه دنیا را درآئینه عقل بنگرد، هرگز به آن دل نمی بندد                                            (؟)

هر گاه بتوانم بعد از شکست لبخند بزنم ، شجاع خواهم بود                                                  (ناپلئون)

کسی که به فکر انتقام باشد همیشه زخم های خود را تازه نگه می دارد                                     (باکرن)

اشخاصی که نمی توانند دیگران راببخشند،پُلهایی راکه بایدازآن عبورکنند،خراب می کنند   (هربرت اسپنر)

بیش از تمام دشمنان به نزدیکترین دشمن خود که زبان است، توجه داشته باشید                         (سقراط)

اگر به خطا رفتی، از برگشتن واهمه نداشته باش                                                           (کنفسیوس)

امید همانقدر برای انسان اهمیت دارد که بال برای پرندگان                                                    (هوگو)

یک قلب پاک از تمام معابد و مساجد زیبای جهان زیبا تر است                                                (ولتر)

بمیـــرید، بمیـــرید، در این عشــق بمیرید                  در این عشــق چـو مُردید، همــه روح پذیــرید

بمیـــرید، بمیـــرید، وزیـن مرگ نتــرسید                  کزیــن خــاک  بــرآییــد ،  سمــاوات  بگیـــرید

بمیـــرید ، بمیـــرید ، وزیــن نفـــس ببُرید                  که این نفس چو بند است و شما، همچو اسیرید

یکــی تیـــشه بگیــــریـد پـی حفــره زندان                  چــو زنــدان بشکـستــید، همــه شـاه و امیــرید

بمیـــرید، بمیـــرید ، وزیــن ابـــر بـر آیید                  جـــز این ابـــــر برآییـــد ، همــه  بدر مُنیـــرید

خموشید،خموشید،خموشی دم مرگ است                  هم از زنـدگی است اینـکه زخامــوش، نه پیرید

هیچ مگو

من غلام قمــرم، غیــر قمــــر هیـــچ مگو

پیش من،جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

                                                   سخــن رنــج مگــو،جــزسخـن گنــج مگو

                                                   ور از این بی خبری رنج مبر ، هیچ مگو

دوش دیوانه شدم،عشـق مرا دید وبگـفت

آمدم ، نعره مزن ، جامه مدر ، هیچ مگو

                                                  گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم

                                               گفت آن چیـز دگر، نیست دگرهیــچ مگو

من به گوش توسخن های نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی، جز که به سرهیچ مگو

                                             گفتم این روی فرشته ست،عجب! یا بشر است؟

                                             گفت این غیــر فـرشـته ست و بشــر، هیچ مگو

گفتم این چیست؟ بگو، زیر و زبر خواهم شد

گفت میبــاش چنــین زیـر و زبـر، هیــچ مگو

                                          ای نشسته تو در این خانه پــر نقــش و خیــال

                                          خیــز از این خانه بـرو،رخت ببــر، هیچ مگو

                                                                                          مولوی

از ماست که بر ماست

این دود سیـــه فــام که بـر بام وطــن خاست           از ماست که بر ماست

وین شعله سوزان که بر آمـد زچپ و راست           از ماست که بر ماست

جان گــر به لب ما رســد از غیــر ننــا لیـــم           با کــس نســــگـا لیــــم

از خــویش بنالیـم که جــان سخــن اینجاست           از ماست که بر ماست

مـــا کهــنه چنـــاریــم کـه از بـــاد بنـــا لیـــم           بــــر خــاک ببــا لیــــم

لیـکــن چه کنیـــم آتش ما در شکــــم ماسـت           از ماست که بر ماست

گوییــم که بیـــدار شدیـــم این چه خیـالیـست           بیـــداری مــا چیــست؟

بیــداری طفلــی ست که محتــاج به لالاست           از ماست که بر ماست

اسلام گر امروز چنیـن زار و ضعیف است           زین قــوم شریف است

نه جـرم ز عیســی، نه تعــدی ز کلیســاست           از ماست که بر ماست

                                                                  ملک الشعراء بهار

خداوندا....

خداوندا...

اگر مردانگی این است،

به نا مردی قسم نامرد مردانم که دستی بر قرآن جاویدت بیاویزم

تو گفتی کعبه واجب است

هر که به آن روی آورد عادل است

ولی من دیده ام عادلی را، که بر دستی مِی و دست دگر پیمانه ای را

و از بهر تو کفر و استغفار می خواند

خداوندا...

اگر روزی بشر گردی

زحالم با خبر گردی

پشیمان می شوی از قصه خلقت

از این بدعت

خداوندا...

اگر روزی به زیر آیی زعرشت

و رخت فقر پوشی

و بهر لقمه نانی

غرورت را به زیر پای نا مردان بریزی

زمین و آسمان را کفر می گویی

نمی گویی؟؟!!

خداوندا...

تو بر شاهین، درس خونخواری و خونریزی آموختی

تو مرغان ضعیف را طعمه ساختی

همانا خلق کردی گرگ و روبَه هر دو موذی

خدایا پس تو خود هم آتش افروزی

دلم می خواهد، با آوای رعد آسا، زنم فریاد و گویم که خدا نیست

خدایی که زحالم بی خبر باشد، خدا نیست

امشب نالۀ نِی خدای من است

امشب بادۀ مِی خدای من است

وَه ، زبانم لال، چشمم کور

چه بی پرده سخن گفتم

چه اسرار دلم را، بی پرده عیان کردم

اگر توهین به درگاه الهی شد

                        << خداوندا ببخشایم، ببخشایم، ببخشایم>>

عجب صبری خدا دارد!!!!

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، همان یک لحظه اول که ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان، جهان را با همه زیبایی و زشتی، به روی یکدگر ویرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، که در همسایۀ صدها گرسنه،بزم گرم عیش نوشی را چو  می دیدم ، نخستین سفره مستانه را خاموش آندم، بر لب پیمانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، که می دیدم یکی عریان و لرزان، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین، زمین و اسمان را واژگون مستانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، نه طاعت می پذیرفتم ، نه گوش از بهراستغفار این بیدادگرها تیز کرده، پاره پاره در کف زاهد نمایان ، تسبیح صد دانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان، هزاران لیلی ناز آفرین را کوه به کوه، آواره و دیوانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان، سراپای وجود بی وفا معشوق را پروانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم، به عرش کبریایی ، با همه صبر خدایی، تا که می دیدم عزیز نا بجایی ناز بر یک ناروا کرده، خواری می فروشد ، گردش این چرخ بی صبرانه وارونه می کردم

عجب صبری خدا دارد!!

اگر من جای او بودم.....

چرا من جای او باشم؟

همان بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد

وگرنه من به جای او چو بودم، یکنفس کی عادلانه سازشی با جاهل و فرزانه می کردم

                            <<عجب صبری خدا دارد!!>>

سخن بزرگان

شما بدون تسلط بر خود نمی توانید فاتح دیگران باشید

                                                                                (کیم وو چونگ)

اگر کسی ترا آنطور که می خواهی دوست ندارد ، به این معنی نیست که ترا با  تمام وجودش دوست ندارد

                                                                                     (مارکز)

بهترین راه پیش بینی آینده ساختن آن است

                                                                                  (برایان تریس)

در درون جسارت ، نبوغ و قدرت سحر آمیزی نهفته است

                                                                                     (گوته)

دوست واقعی کسی است که دست ترا بگیرد ولی قلب ترا لمس کند

                                                                                    (مارکز)                                                                                

وقتی انسان آرامش را در خود نیابد، جستجوی آن در جای دیگر کار بیهوده ای است

                                                                                 (لارو شفوکو)

عشق، فراموش کردن خود در وجود کسی است که همیشه و در همه حال ما را بیاد دارد

                                                                                        ( ؟ )

موفقیت= 1% نبوغ + 99% عرق ریختن

                                                                                 (توماس ادیسون)

سعی نکنیم بهتر یا بد تر از دیگران باشیم. بکوشیم نسبت به خودمان بهترین باشیم

                                                                                (مارکوس گداویر)

مغز ما یک دینام 1000 ولتی است که متاسفانه اکثرمان به اندازه یک چراغ موشی از آن استفاده نمی کنیم

                                                                                 (ویلیام جیمز)

تنها بنا ئی که هر چه بلرزد محکم تر می شود دل است

                                                                                      ( ؟ )

فقط یک چیز می دانم ، و آن اینکه هیچ چیز نمی دانم

                                                                                   (سقراط)

هرگز کسی را نا امید نکنید ، شاید امید او همه دارایی اش باشد

                                                                              (جکسون براون)

بر بلندی کوهها نمی توان غالب شد ، مگر از طریق جاده های پیچ در پیچ

                                                                                    (گوته)

هر چه قفس تنگ تر باشد ، آزادی شیرین تر بنظر می رسد

                                                                                  (آلمانی)