من آن مـرغ ســیه بخــتم، گریـــزان آشیـــان از من                     نه من از آشـیان خوشدل، نه خوشدل آشیــان از من

به هــر شــاخه رســیدم من، جفـــای باغبـان دیـــدم                     نه من از باغبان خوشدل، نه خوشدل باغبــان از من

به هر گل من نظر کردم، به طعنه پشت بر من کرد                     نه من ازهرگلی خوشدل،نه خوشدل یک گلی از من

کاش

کـا ش شبـی سر برود، حوصله حوصله ها                تا که بگویم به تو از غربت این چلـچله ها

 

ای که خیــال تو شده روشنــی خاطـــر من                گوشه چشمـی بنــما، آه از این فاصــله ها

 

چشــم به ره دوخـته و مانده دل سا ده من                در هــوس دیــدن تــو، منتظــر قا فــله ها

 

عشـق نجیب شرقـی ام، حسـن خدادادی تو               بسته به پای دل ما، سلسله در سلســله ها

 

رفتـی و من بی تو شدم، رهگذر کوچه غم               ساده بگویم گل من، دل ز تو دارد گــله ها

 

باز همـان دغدغه گـل، کرده در اندیشه من              باز همـان فاصـله ها... پای من و آبــله ها

 

زمزمه می کرد سحر، زیر لبش سوته دلی              کاش شبی سر برود، حوصـله حوصـله ها

خدا عشق

خدا تنها دارایی ماست

   به هیچ دارایی دیگری تکیه نکن

 


 

عاشق تنهایی باش

   خلوت معبد خدایی ست

      وبدان که معبدی غیر از این وجود ندارد..

محبوبم

محبوبم

اگر برای ان به سوی تو می ایم

که مرا از شعله های دوزخ نجات بخشی

بگذار که در انجا بسوزم...

و اگر برای ان به سوی تو می ایم

که لذت بهشت را به من ببخشی

بگذار که درهای بهشت به رویم بسته شود...

اما اگر برای خاطر تو به سویت می ایم

محبوبم مرا از خویش مران...

متبرکم کن

تا در کنار زیبایی جاودانه ات

تا ابد لانه کنم ...

اگر ماه بودم ؛ به هر کجا که بودم

ســـراغ تــو را از خدا میگرفتــــم

اگر سنگ بودم ؛  هر کجا که بودم

سر رهگـــذار تــــو جا میگرفتـــم

 

اگر ماه بودی ــــ به صد ناز ــــ شاید

شبی بر لب بام من مینشستــــی

واگر سنگ بودی ؛  هر کجا که بودم

مرا میشکستی ؛ مرا میشکستی

مسافر

مسافر
    

      اسم تو منو صدا کرد     ...    تا که خواستم جون بگیرم

        تو از این جا پر کشیدی   ...     هق هق شب گریه هام و

        تو نه دیدی نه شنیدی      ...     غم رفتنت مسافر ...

        تن تبدار من و خشکوند   ...    توی دستای تو جاموند

        حالا شاخه های خشکم    ...     تو هجوم برف و بارون

       دیگه پاییز و بهارا          ...        واسه من فرقی نداره

      می مونم تو تنهاییام         ...     تا که باز دوباره  بوی بارون

                            تورو یاد من بیاره...

            

کس و نا کس

کس و ناکس

سلام
دو بیت زیبا شنیدم که براتون من نویسم:

        من از روییدن خار سر دیوار دانستم
   که ناکس،کس نمی گردد ازاین بالانشینی ها
    من از افتادن سوسن به روی خاک دانستم
که کس ، ناکس نمی گردد از این افتان و خیزان ها

پنجشنبه 21 مهر ماه سال 1384
در نظربازی ما بی​خبران حیرانندعاقلان نقطه پرگار وجودند ولیجلوه گاه رخ او دیده من تنها نیستعهد ما با لب شیرین دهنان بست خدامفلسانیم و هوای می و مطرب داریموصل خورشید به شبپره اعمی نرسدلاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغمگرم چشم سیاه تو بیاموزد کارگر به نزهتگه ارواح برد بوی تو بادزاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شدگر شوند آگه از اندیشه ما مغبچگان من چنینم که نمودم دگر ایشان دانندعشق داند که در این دایره سرگردانندماه و خورشید همین آینه می​گردانندما همه بنده و این قوم خداوندانندآه اگر خرقه پشمین به گرو نستانندکه در آن آینه صاحب نظران حیرانندعشقبازان چنین مستحق هجرانندور نه مستوری و مستی همه کس نتوانندعقل و جان گوهر هستی به نثار افشاننددیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانندبعد از این خرقه صوفی به گرو نستانند

نی

شبی دیدم کنار بوستانی

                                    فتاده یک نی از دست شبانی

    نشستم با تانی در کنارش

                                           گرفتم از رخش گرد و غبارش

بنال ای نی که دنیا را بقا نیست

                                    چو آرامش در این دار فنا نیست

    بنال ای نی نماند جاودانه

                                         به جز عشق و نوای عاشقانه

بنال ای نی که یار دلربا رفت

                                   نمیدانم که از پیشم کجا رفت

    بنال ای نی چو لغزد عکس مهتاب

                                                به روی صفحه لغزنده آب

بنال ای نی که بر دل افکند شور

                                      نوای ناشناس مرغی از دور

    بنال ای نی که آوای شباهنگ

                                           زند بر قلب زار عاشقان چنگ

میان شاخه های بید مجنون

                                 ز بس نالد ز منقارش چکد خون

    نسیم باغ با عطر اقاقی

                                       همی گوید که دنیا نیست باقی

بنال ای نی که این دنیا سراب است

                                        بنای زندگانیها بر آب است

    که میگوید در این باره سخنها

                                             نسیم رهگذز با نارونها .....

بنال ای نی چو آید بوی نرگس

                                 به خوبی عطر او را میکنم حس

    همه بی روح و بی ایمان و مرده

                                            بدین دنیای فانی دل سپرده

بیا ای یار انسانهای خسته

                                  تسلی بخش دلهای شکسته

    بیا خود چاره بیچارگان باش

                                                   فروغ کلبه آوارگان باش

 

و دلم گرفته است و هوای دل طوفانی است ......

دل سوخته

دل سوخته تــر از همــه دل سوختگا نـــــم                                                  از جمـــع پــرا کنـــده رنــدان جـــها نـــم

 

در دهنـــــه بازیگـــــری کهـــــنه  دنیــــــا                                                  عشــق است قمـــار و من بازیگـــر آنـــم

 

با آنکـــه همــه باختـــه در بــازی عشــــقم                                                  بازنده تـرین هست در این جمــع نشـا نـم

 

ای عشــق از تــــو زهـــر است به کامـــم                                                   دل سوخت، تن سوخت، من ماندم و نامم

 

عمــریست که مــی بازم و یک بــرد ندارم                                                   اما چـه کنـــم عاشــق این کــهنه  قمـــارم

 

ای دوست مزن زخم زبان جــای نصیحت                                                   بگــذار ببـارد به ســـرم سنـگ مصـیبت

 

من زنده از این جرمـم و بگذشته مجازات                                                   مرگـــست مرا گــر بزنــــم حرف نـدامت

 

بــا ید که ببـــــــازم ، بـــا درد بســـــا زم                                                    در مذهـب رنـــدان ایــن است  نمــــا زم

 

من دربه در عشقـــم و رســـوای جـــها نم                                                   چون سایه به د نــبا ل ســر عشــق روانم

 

دل سوخــته تــر از همـــه سوختـــگا نــم                                                   از جمـــع پــراکنـــده رنـــدان جـــها نــــم