سخنانی پند آموز از بزرگان

نومیدی اولین قدمی است که انسان به طرف قبر بر می دار                                                  (ناپلئون)

خوشا به حال آنانکه می بخشند بی آن که به یاد آرند، و می گیرند بی آنکه فراموش کنند     (الیزابت بیسکو)

تبسم خرجی ندارد، ولی سود بسیار می دهد                                                              (دیل کارنگی)

عشق واقعی آن است، که قادر به دادن همه چیز باشد بی آنکه در عوض چیزی بخواهد       (ماری هاموند)

برای نا امید، زمین به اندازه خود او تنگ است                                                              (تولستوی)

از زندگی قهر نکنید، زندگی ناز کسی را نمی کشد                                                             (پریور)

هیچ چیز ارزشمند تر از همین امروز نیست                                                                       (گوته)

هیچکس نمی تواند بدون رضایت شما، شما را مجبور به احساس حقارت کند                         (روزولت)

کارتان را بکنید، توانایی انجامش به دنبالش می آید                                                          (امرسون)

هر کس که قیافه دنیا را درآئینه عقل بنگرد، هرگز به آن دل نمی بندد                                            (؟)

هر گاه بتوانم بعد از شکست لبخند بزنم ، شجاع خواهم بود                                                  (ناپلئون)

کسی که به فکر انتقام باشد همیشه زخم های خود را تازه نگه می دارد                                     (باکرن)

اشخاصی که نمی توانند دیگران راببخشند،پُلهایی راکه بایدازآن عبورکنند،خراب می کنند   (هربرت اسپنر)

بیش از تمام دشمنان به نزدیکترین دشمن خود که زبان است، توجه داشته باشید                         (سقراط)

اگر به خطا رفتی، از برگشتن واهمه نداشته باش                                                           (کنفسیوس)

امید همانقدر برای انسان اهمیت دارد که بال برای پرندگان                                                    (هوگو)

یک قلب پاک از تمام معابد و مساجد زیبای جهان زیبا تر است                                                (ولتر)