بمیـــرید، بمیـــرید، در این عشــق بمیرید در این عشــق چـو مُردید، همــه روح پذیــرید
بمیـــرید، بمیـــرید، وزیـن مرگ نتــرسید کزیــن خــاک بــرآییــد ، سمــاوات بگیـــرید
بمیـــرید ، بمیـــرید ، وزیــن نفـــس ببُرید که این نفس چو بند است و شما، همچو اسیرید
یکــی تیـــشه بگیــــریـد پـی حفــره زندان چــو زنــدان بشکـستــید، همــه شـاه و امیــرید
بمیـــرید، بمیـــرید ، وزیــن ابـــر بـر آیید جـــز این ابـــــر برآییـــد ، همــه بدر مُنیـــرید
خموشید،خموشید،خموشی دم مرگ است هم از زنـدگی است اینـکه زخامــوش، نه پیرید
مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دلم که شکوه ز دست تو با خدا میکرد
به یاد توست همه لحظه های هستی من
میان شکوه نهانی ترا دعا میکرد
دل تو کاش که یک لحظه یاد ما میکرد