همسفر خاموش
شعرهمسفر خاموش
شعر
| نی | |
|
شبی دیدم کنار بوستانی فتاده یک نی از دست شبانی نشستم با تانی در کنارش گرفتم از رخش گرد و غبارش بنال ای نی که دنیا را بقا نیست چو آرامش در این دار فنا نیست بنال ای نی نماند جاودانه به جز عشق و نوای عاشقانه بنال ای نی که یار دلربا رفت نمیدانم که از پیشم کجا رفت بنال ای نی چو لغزد عکس مهتاب به روی صفحه لغزنده آب بنال ای نی که بر دل افکند شور نوای ناشناس مرغی از دور بنال ای نی که آوای شباهنگ زند بر قلب زار عاشقان چنگ میان شاخه های بید مجنون ز بس نالد ز منقارش چکد خون نسیم باغ با عطر اقاقی همی گوید که دنیا نیست باقی بنال ای نی که این دنیا سراب است بنای زندگانیها بر آب است که میگوید در این باره سخنها نسیم رهگذز با نارونها ..... بنال ای نی چو آید بوی نرگس به خوبی عطر او را میکنم حس همه بی روح و بی ایمان و مرده بدین دنیای فانی دل سپرده بیا ای یار انسانهای خسته تسلی بخش دلهای شکسته بیا خود چاره بیچارگان باش فروغ کلبه آوارگان باش
و دلم گرفته است و هوای دل طوفانی است ...... |
دل سوخته
دل سوخته تــر از همــه دل سوختگا نـــــم از جمـــع پــرا کنـــده رنــدان جـــها نـــم
در دهنـــــه بازیگـــــری کهـــــنه دنیــــــا عشــق است قمـــار و من بازیگـــر آنـــم
با آنکـــه همــه باختـــه در بــازی عشــــقم بازنده تـرین هست در این جمــع نشـا نـم
ای عشــق از تــــو زهـــر است به کامـــم دل سوخت، تن سوخت، من ماندم و نامم
عمــریست که مــی بازم و یک بــرد ندارم اما چـه کنـــم عاشــق این کــهنه قمـــارم
ای دوست مزن زخم زبان جــای نصیحت بگــذار ببـارد به ســـرم سنـگ مصـیبت
من زنده از این جرمـم و بگذشته مجازات مرگـــست مرا گــر بزنــــم حرف نـدامت
بــا ید که ببـــــــازم ، بـــا درد بســـــا زم در مذهـب رنـــدان ایــن است نمــــا زم
من دربه در عشقـــم و رســـوای جـــها نم چون سایه به د نــبا ل ســر عشــق روانم
دل سوخــته تــر از همـــه سوختـــگا نــم از جمـــع پــراکنـــده رنـــدان جـــها نــــم
آخرین جرعه این جام
همه می پرسند:
چیست در زمزمه مبهم آب؟
چیست در همهمه دلکش برگ؟
چیست در بازی آن ابر سپید،
روی این آبی آرام بلند،
که تو را می برد اینگونه به ژرفای خیال؟
***********************************
چیست در خلوت خاموش کبوتر ها؟
چیست در کوشش بی حاصل موج؟
چیست در خنده جام؟
که تو چندین ساعت،
مات و مبهوت به آن می نگری!؟
***********************************
نه به ابر... نه به آب.... نه به برگ...
نه به این آبی آرام بلند،
نه به این خلوت خاموش کبوتر ها،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام،
من به این جمله نمی اندیشم
***********************************
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل یخ را در باد،
نفس پاک شقایق را در سینه کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاینده هستی را در گندم زار،
گردش رنگ طراوت را در گونه گل،
همه را می شنوم..... می بینم.....
من به این جمله نمی اندیشم!
***********************************
به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی،
تک و تنها به تو می اندیشم.
همه وقت...
همه جا...
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم.
تو بدان این را تنها تو بدان!
تو بیا
تو بمان با من تنها تو بمان!
***********************************
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو، به جای همه گلها تو بخند.
اینک این من که به پای تو در افتادم باز
ریسمانی کن از آن موی دراز،
تو بگیر... تو ببند...
***********************************
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را، تو بگو!
قصه ابر هوا را، تو بخوان!
تو بمان با من تنها تو بمان
***********************************
در دل ساغر هستی تو بجوش،
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی ست،
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!
فریدون مشیری
***********************************
عشق
گـوینـد ز عشـق کن جدایـی ایـن نیست طـریق آشنایی
من قـوت ز عشق می پذیرم گـر میرد عشق من بمیرم
پرورده عشـق شد سرشتـم جز عشق مباد سر نوشتم
آن دل که بود زعشق خالی سیـلاب غمش براند حالـی
=============================================
یارب به خـــدایــی خداییت وانـــگه به کمــــال پادشــاهیـت
کـز عشق به غایتی رسانم کــاو ماند اگــــر چه من نما نـــم
از چشمه عشق ده مرا نور وین سرمه مکن ز چشم من دور
گر چه زشراب عشق مستم عاشـــق تر از این کنــم که هستم
=============================================
این جمله که گفتــه ام فســانه است با تو به سخــــن مرا بهــانه است
چون عشق تو در من استوار است با صورت تو مـرا چه کــار است؟
عشــــــق تو رقیـــب راز مـــن باد زخـــــم تو جـــــگر نواز مـــن باد
با زخـم من ار چه مرهمـــی نیست چون تو به سلامتـــی غمــی نیست نظامی گنجوی
=============================================
عهد شبو نه
هر کی هستم هر چی هستم پای عهدمون نشستم عهدی که تو رخت گرم یه شب رویایی بستم
اگــه ناز و اگه ســردم بـی تو من یه تیــره بختم با تو ای همیـشه با من صاحب تاجـمو تختم
به تــو ســـاده دل ندادم که بـــری ســاده ز یادم من هلاک بودن تو بی تو شمـعی رو به بادم
اســم تو نبــض صــدامه وســعت بــی انتـــهامه تو عزیـزی و وجودت تنــها حل غصه هامه
رک وراست وبی غل وغش من عاشق سیاهبخت عشـق پاک و مهربونت شد به قلـبم تیر آرش
تو رودارم ای عزیزم گریه هارو دور می ریزم تو اگه بخـوای واسه تو با دل شب می ستیزم
تو منو تنـــها نذاشتــی منو تو صحـــرا نکاشتـی من چه خاکی به سرم بود؟اگه تودوسم نداشتی
دیگه بین صدتاساحل تو رومی خوام واسه منزل پیشـکشت دل مریضــم اگـه این دل باشـه قابل
پاسخی برای او
سلام. یه سلام گرم و صمیمی به همه شما عزیزان.
ببخشید که دیر سلام کردم.
نمی خوام شعر بنویسم . می خوام حرف دلمو بگم.حرفی که همیشه توی دلم سنگینی می کنه.
آدما توی یک نگاه به همدیگه علاقه مند می شن. توی یک هفته مهرشون به دل هم می شینه. توی یک ماه به هم عادت می کنن.
با یه کلمه از هم سیر می شن.توی یک چشم به هم زدن از هم جدا می شن . ولی یک عمر طول می کشه که همدیگه رو فراموش کنن.
اما من با یه نگاه عاشق شدم.بهش عادت کردم. هیچ وقت ازش سیر نشدم و نمی شم. اما تقدیر ازم جداش کرد. فلک ظالم بینمون فاصله انداخت. اما قسم می خورم که تا عمر دارم منتظرش می مونم و هرگز فراموشش نمی کنم.
قسم می خورم
قسم می خورم
قسم می خورم
شمع دل
مستم از عشق در این وادی ویــرانه ســرا سر خوش از شراب عشقم، می و پیمانه چرا؟
گـــر نهــم در حــــرم یار قدم بهــــر نیـــاز پا نهــــادن به حــــریم کــــس بیـــگانه چرا؟
قصــــه عشق حقیـقی است نه از روی ریا گـــر بود قصــــه عشـــق دگــر افســـانه چرا؟
گـــر شود مامن عشـــق تو در آغــوش دلم بهـــر آرامـــش دل گـــــوشه ویــــرانه چرا؟
هر چه خواهی تو روا دار به من و دل اما بـــی وفــــایی به من عاشـــق دیــــوانه چرا؟
افســر از عشـق ننالد به خود و غم مخورد چون تویــی شمــع دلش عادت پـــروانه چرا؟
افســر
کجاست؟
مستی و درد من و درمــان دلــدارش کـجاست؟ بایع عشق من و دل را خریدارش کجاست؟
آنــکه از راه آمد و دل را گرفتـــارش چــو کرد حال بیند عشق من چشم فنا کارش کجاست؟
من به بند او چو بودم ، هیچ غیـــرش ناستـودم نـاجی قلب من و دست رها کارش کجاست؟
روزها چشمم به راه است، شامگاهان غرق آب مردم از تنهایی وبی کسی و عشق و سراب
آنــکه تنـــــها آمد و تنــــهائیم درمــــان نمـــــود کــو بیـــاید تا ببیند یار تنهـــایش کجـاست؟
افســر
