با تو یــار شوم

                   بـاش تـا موســم گـل با تو به گلــزار شوم 

فصـــل دیــدار شــود ، قاصــدِ دیــدار شوم

از سکــوتِ دلِ محتــاطِ  مـن آزرده مبــاش

خلـوتـی نیست کــه  گـوینــده اســرار شوم

مــن به پـایـانِ غـــم و اُوج سـلامـت برسم

آن زمــانی که به درمــانِ تـو بیمــار شوم

ماه چشمــان توچون روشنــیِ  خواب شود

برمن ازخوابِ توسخت است که بیدارشوم

میـوۀ عشقِ تو سنـگین شده بر شـاخـۀ دل

مـرگِ مـن بـاد اگــر بـی تو سبکــبار شوم

زیــرِ بــاران مصــائـب کــه ببــارد دائـــم

چتــرِ گیسـویِ تـو را از تـو خـریدار شوم

عطــرِ لبخندِ تو را گــر به کف آرم روزی

دست شویـم ز سراینـدگـی ، عطــار شوم

طاقِ ابروی تو کو؟چوبۀ این دار کجاست؟

تـا کـه در سـایۀ مژگــانِ تـو بر دار شوم

عشق، دریا و توطوفان ومنم چون کشتی

می روم تا کـه به خشـمِ تـو گرفتـار شوم

آرزویم همه این بود و همیـن است هنوز

که تـو را یار ببینم... که تـو را یار شوم